Το πείραμα της Ισλανδίας αποδείχθηκε θετικό. Επί 4 χρόνια από το 2015 μέχρι το 2019 το 1% των εργαζομένων δούλευε τέσσερις ημέρες την εβδομάδα μειώνοντας τις ώρες εργασίας από 40 σε 35, χωρίς να υπάρξει αντίστοιχη μείωση αποδοχών.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η παραγωγικότητα όπως και οι παρεχόμενες υπηρεσίες δεν υπέστησαν ουδεμία ζημία και οι υπάλληλοι είχαν μικρότερη πίεση και βελτίωση στο ισοζύγιο εργασία-ζωή.
Ύστερα από συζητήσεις συνδικάτων –εργοδοτών το 86% των εργαζομένων θα μπορεί πλέον να επωφεληθεί από τις λιγότερες ώρες εργασίας.
Αντίστοιχες πρωτοβουλίες εξελίσσονται και σε άλλα σημεία της Ευρώπης.
Στην Ισπανία υπάρχει συμφωνία για εβδομάδα 32 ωρών σε βάθος τριετίας ώστε να βγουν σαφή συμπεράσματα. Σε πολλές χώρες οι μελετητές εκτιμούν ότι η ανάταση της ψυχικής υγείας των εργαζομένων συμβάλει στην αύξηση της παραγωγικότητας. Ένας από τους τρόπους να επιτευχθεί είναι η εβδομαδιαία μείωση των ωρών απασχόλησης χωρίς να συρρικνωθεί και το εισόδημα.
Ως παρεπόμενα μπορεί να μειωθούν και οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, να μειωθούν τα προβλήματα υγείας που προκαλούνται από την σωματική εξάντληση και το άγχος.
Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα δεδομένα, που ανάγονται στο 2019, ο εργαζόμενος πληθυσμός στην Ε.Ε. κατά μέσο όρο δουλεύει 36,2 ώρες σε εβδομαδιαία βάση. Η Ρουμανία είναι στο ένα άκρο με 40,5 ώρες την εβδομάδα και η Ολλανδία στο άλλο με μόλις 29,3 ώρες.
Στο Βέλγιο υπάρχει το μεγαλύτερο χάσμα μεταξύ εργαζομένων. Οι μόνιμοι με 39,1 ώρες την εβδομάδα και οι αυτοαπασχολούμενοι με 52,8 ώρες.