Οι επενδυτές σε κρατικά ομόλογα αναδυόμενων αγορών λαμβάνουν προληπτικά μέτρα για να παρακάμψουν πιθανούς περιορισμούς από την προτεινόμενη νομοθεσία για το κρατικό χρέος της Νέας Υόρκης. Ως απάντηση στα νομοσχέδια που θα μπορούσαν να περιορίσουν τις ανακτήσεις των πιστωτών και να καθορίσουν μια φόρμουλα για τις αποπληρωμές αναδιάρθρωσης, ενσωματώνονται ρήτρες σε νέες συμφωνίες ομολόγων που επιτρέπουν αλλαγές δικαιοδοσίας για την επίλυση διαφορών.
Μια τέτοια ρήτρα εκκρεμεί επί του παρόντος σε μια συμφωνία ομολόγων της Σρι Λάνκα, ενώ μια άλλη συμπεριλήφθηκε σε μια συμφωνία του Σουρινάμ πέρυσι. Αυτές οι ρήτρες επιτρέπουν στους ομολογιούχους να ψηφίσουν για την αλλαγή της δικαιοδοσίας, με τη διάταξη της Σρι Λάνκα να απαιτεί μόνο το 20% των ομολογιούχων για την έναρξη μιας τέτοιας ψηφοφορίας, χωρίς να παρέχει στην κυβέρνηση δικαίωμα βέτο. Αντίθετα, η ρήτρα του Σουρινάμ επιτρέπει ψηφοφορία του 50% των ομολογιούχων αλλά δίνει στη χώρα τη δυνατότητα να ασκήσει βέτο στην αλλαγή δικαιοδοσίας.
Οι προτεινόμενες αλλαγές στη νομοθεσία της πολιτείας της Νέας Υόρκης έχουν προκαλέσει ανησυχία μεταξύ των χρηματοπιστωτικών εταιρειών, οι οποίες υποστηρίζουν ότι τα μέτρα θα μπορούσαν να αυξήσουν τους κινδύνους και το κόστος τόσο για τους επενδυτές όσο και για τους δανειολήπτες.
Η νομοθεσία, η οποία δεν έχει ψηφιστεί τα τελευταία δύο χρόνια, στοχεύει στην απλοποίηση της διαδικασίας αθέτησης πληρωμών και στην ελάφρυνση του βάρους των διαπραγματεύσεων για τα υπερχρεωμένα έθνη. Ωστόσο, οι επενδυτές φοβούνται ότι οι επιβεβλημένες απώλειες θα μπορούσαν να είναι μη βιώσιμες για τους ιδιώτες πιστωτές, σε αντίθεση με τους κρατικούς ομολόγους τους.
Η συζήτηση για τη δικαιοσύνη του χρέους έχει ενταθεί μετά από αθετήσεις πληρωμών σε χώρες όπως η Ζάμπια, η οποία υπέστη μια τριετή διαδικασία αναδιάρθρωσης.
Οι υποστηρικτές της δικαιοσύνης του χρέους υποστηρίζουν τα νομοσχέδια της Νέας Υόρκης, αλλά οι επενδυτές είναι επιφυλακτικοί ως προς τις επιπτώσεις. Η Παγκόσμια Τράπεζα έχει επισημάνει μια "σιωπηλή κρίση χρέους", με το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους των αναδυόμενων εθνών να αναμένεται να φτάσει τα 400 δισεκατομμύρια δολάρια φέτος.
Νομικοί εμπειρογνώμονες και αξιωματούχοι του ΟΗΕ, όπως η Rebeca Grynspan, Γενική Γραμματέας της Υπηρεσίας Εμπορίου και Ανάπτυξης του ΟΗΕ, τονίζουν την ανάγκη για ισορροπία στη νομοθεσία ώστε να αποφευχθεί η απομάκρυνση του ιδιωτικού τομέα από επωφελή χρεόγραφα.
Ενώ οι νεότερες νομικές διατάξεις, συμπεριλαμβανομένων των ρητρών για φυσικές καταστροφές, προσφέρουν ήδη κάποια προστασία, ο ιδιωτικός τομέας ενδέχεται να αναζητήσει εναλλακτικές δικαιοδοσίες εάν υπάρξει υπερβολική ρύθμιση.
Η μεταφορά δικαιοδοσίας από τη Νέα Υόρκη στο αγγλικό δίκαιο θεωρείται εφικτή λόγω των καθιερωμένων νομικών συστημάτων και στις δύο τοποθεσίες που είναι κατάλληλα για τη διαχείριση αθετήσεων κρατικού χρέους.
Ωστόσο, η δημιουργία ενός νέου καθεστώτος αναδιάρθρωσης χωρίς τη βάση καθιερωμένου δικαίου και έμπειρων δικαστών θα ήταν προκλητική, σύμφωνα με τον Andrew Wilkinson, ανώτερο εταίρο αναδιάρθρωσης στη δικηγορική εταιρεία Weil Gotshal.
Το Reuters συνέβαλε σε αυτό το άρθρο.
Aυτό το άρθρο μεταφράστηκε με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης. Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε τους Όρους Χρήσης