Περιορισμοί των συστηματικών συναλλαγών
Κάθε επαγγελματίας επενδυτής προσπαθεί να βρει ένα στατιστικό πλεονέκτημα στις αγορές που συναλλάσσεται και στη συνέχεια να το χρησιμοποιήσει για τον εαυτό του. Ο επενδυτής συστημάτων (αλγορίθμων) πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα και προσπαθεί να μετατρέψει το στατιστικό πλεονέκτημα σε μια έντονα τυποποιημένη ρουτίνα. Συχνά, ο στόχος ενός επενδυτή συστημάτων είναι η δημιουργία ενός τέτοιου αλγόριθμου (ένα πρόγραμμα υπολογιστή) για να αυτοματοποιήσει πλήρως τα τυποποιημένα στησίματα εκτέλεσης συναλλαγών. Ωστόσο, το πρόβλημα με το θέμα είναι ότι ειδικά στην περίπτωση βραχυπρόθεσμων συναλλαγών, ένα στατιστικό πλεονέκτημα δεν υπάρχει για πάντα. Για έναν επενδυτή συστημάτων, αυτό σημαίνει πάνω απ’ όλα ότι θα πρέπει να προστατευθεί από «κραχ συστημάτων», τα οποία θα τον συνοδεύουν για όσο εκτελεί αυτού του τύπου τις συναλλαγές. Σε αυτό το σημείο έρχεται στο προσκήνιο η δυναμική διαφοροποίηση. Το διάγραμμα 1 δείχνει πώς μπορεί να δημιουργηθεί μια δομή διαφοροποίησης για συστηματικές συναλλαγές. Τα επιμέρους πλαίσια αντιπροσωπεύουν το στόχο του αναπτυγμένου συστήματος. Εάν, παραδείγματος χάριν, εφαρμοστεί η στρατηγική επιτυχίας τάσης του άρθρου «Επιτυχείς συναλλαγές με ειδήσεις» από προηγούμενο άρθρο μας (TRADERS’ Νοέμβριος 2016), στόχος μας θα ήταν ο χαρακτηρισμός «χαμηλής συχνότητας» και «ισχυρές φάσεις τάσης». Επομένως, ο στόχος ενός συστήματος εκτέλεσης συναλλαγών, που αντιπροσωπεύεται από ένα πλαίσιο στο διάγραμμα 1, αποτελείται από τη συχνότητα εκτέλεσης συναλλαγών και από τη φάση της αγοράς για την οποία ισχύει το στατιστικό πλεονέκτημα. Η συχνότητα εκτέλεσης συναλλαγών αναφέρεται στη μέση διάρκεια μιας συναλλαγής.
Το διάγραμμα 2 δείχνει πώς διαφοροποιεί ο συντάκτης τις συχνότητες εκτέλεσης συναλλαγών. Μέσες περίοδοι εκμετάλλευσης που είναι μεγαλύτερες από μια ώρα ανήκουν στο εύρος της χαμηλής συχνότητας ενώ συναλλαγές που, κατά μέσον όρο, παραμένουν στην αγορά μόνο για δευτερόλεπτα έως 60 λεπτά ανήκουν στις συναλλαγές μέσης συχνότητας. Οτιδήποτε κάτω από ένα δευτερόλεπτο ως μέσο χρόνο ανήκει, σύμφωνα με το συντάκτη, στις συναλλαγές υψηλής συχνότητας. Για εκείνους που αναπτύσσουν συστήματα υπάρχουν αμέτρητες πηγές για ιδέες και στρατηγικές στο διαδίκτυο. Αλλά, δυστυχώς, οι πληροφορίες διανέμονται ανομοιόμορφα. Υπάρχουν πολλές πληροφορίες και στησίματα για το εύρος της χαμηλής συχνότητας, ενώ η κατάσταση των πληροφοριών για τα εύρη της μέσης και υψηλής συχνότητας είναι μάλλον κακή. Ωστόσο, για μια καλή απόδοση και, συγχρόνως, ένα καλά διαφοροποιημένο χαρτοφυλάκιο συστημάτων, η περιοχή των γρήγορων εκτελέσεων συναλλαγών είναι αναπόφευκτη. Κι αυτό επειδή τα χαρτοφυλάκια που υποστηρίζουν μόνο το εύρος χαμηλής συχνότητας μπορεί να επιφέρουν μακροχρόνιες και βαθιές περιόδους αρνητικών επιδόσεων, οι οποίες μπορούν εν μέρει να μετριαστούν από μια έξυπνη διαφοροποίηση στις διαφορετικές ομάδες κεφαλαιακών αγαθών – αλλά μόνο μερικώς. Για έναν επαγγελματία επενδυτή, αυτό δεν αποτελεί μια καλή επιλογή εάν προγραμματίζει τις συναλλαγές του ως τρέχουσα πηγή εισοδήματος. Στην περίπτωση ενός ιδιώτη επενδυτή, το εύρος της μέσης συχνότητας είναι επομένως ακόμα σημαντικότερο, καθώς ολόκληρο το εύρος υψηλής συχνότητας είναι μάλλον ανέφικτο. Σε αυτό το παράδειγμα, ολόκληρο το εύρος των ήρεμων πλάγιων μετακινήσεων αποκλείστηκε επίσης. Ο λόγος: Οι ήρεμες πλάγιες αγορές στις διαφορετικές περιόδους δεν έχουν ενδιαφέρον για τους directional επενδυτές (τάσης), σύμφωνα με τη γνώμη του συντάκτη. Αυτό μπορεί να είναι διαφορετικό για τους πωλητές δικαιωμάτων προαίρεσης ή για τους επενδυτές εξισορροπητικής κερδοσκοπίας (βραχυπρόθεσμες διαφορές τιμών μεταξύ των αγορών). Στην περίπτωση συναλλαγών υψηλής συχνότητας, οι ακραίες απαιτήσεις για μια ανταγωνιστική υποδομή είναι το κύριο πρόβλημα.
Είσοδος σε χαρτοφυλάκιο συστημάτων
Οποιοσδήποτε κάνει περιστασιακά παρατηρήσεις ή διαμορφώνει ιδέες για εκτελέσεις συναλλαγών και τις θέτει σε μια ρεαλιστική εξαμηνιαία δοκιμασία, μπορεί να χρειαστεί χρόνια για να λάβει ένα κατάλληλο καλάθι συστημάτων από όπου θα μπορεί να επιλέγει. Για τους αρχαρίους, φυσικά, προκύπτει η ερώτηση του πόσα συστήματα πρέπει να είναι περισσότερο σημαντικά – τουλάχιστον εντός του χαρτοφυλακίου, προκειμένου να διαφοροποιηθεί καλά. Εάν σε κάθε πλαίσιο στο διάγραμμά μας βάζαμε τουλάχιστον ένα σύστημα, στην περίπτωσή μας θα είχαμε έξι συστήματα. Ωστόσο, δεν θα είχαμε αποθηκευμένα συστήματα και, συνεπώς, ούτε μια βαθιά δομή διαφοροποίησης. Κι αυτό επειδή το κριτήριο αποκλεισμού για το χαρτοφυλάκιό μας είναι η υπέρβαση του εγκεκριμένου μεγέθους απωλειών για το σύστημα. Σε αυτήν την περίπτωση κάποιος χρειάζεται αντικατάσταση εάν η δομή διαφοροποίησης πρόκειται να διατηρηθεί περαιτέρω. Εάν πάτε ένα βήμα πιο πέρα και με κάθε σύστημα έχετε δύο συστήματα, θα χρειάζεστε τουλάχιστον δώδεκα στρατηγικές. Από ένα ορισμένο σημείο και μετά, η πρόσθετη διαφοροποίηση γίνεται αντιπαραγωγική καθώς η προσπάθεια δεν είναι πλέον ανάλογη προς την πρόσθετη παραγωγή. Επομένως, ένα χαρτοφυλάκιο συστημάτων με 15 έως 20 συστήματα εκτέλεσης συναλλαγών, εκ των οποίων τουλάχιστον έξι έως δώδεκα το πολύ συναλλάσσονται ζωντανά, θα μπορούσε να είναι ένας καλός στόχος.
Παγίδες στο δρόμο για το χαρτοφυλάκιο συστημάτων
Ένα μεγάλο λάθος των άπειρων επενδυτών συστημάτων είναι να μην ταιριάζουν καλά τα συστήματα. Με άλλα λόγια, κάποιος πρέπει ήδη να δώσει προσοχή στο γεγονός ότι, σε σύγκριση με τα καλύτερα συστήματά του, θα πρέπει να ψάχνει για ασύνδετες στρατηγικές. Ένα παράδειγμα θα ήταν να αναμιχθεί μια στρατηγική συναλλαγής κενών (βάσει κενών τιμών) για μετοχές με μια στρατηγική παρακολούθησης τάσης βάσει ειδήσεων forex στην περιοχή της χαμηλής συχνότητας. Εάν τώρα προσθέσουμε στησίματα για το εύρος της μέσης συχνότητας – που δεν είναι εύκολο να βρεθούν και να εφαρμοστούν όπως ήδη αναφέραμε – γίνεται σαφές ότι το συνολικό ρίσκο είναι ζήτημα στάθμισης του κάθε μεμονωμένου συστήματος στο χαρτοφυλάκιο. Παραδείγματος χάριν, εάν ένας επενδυτής συστημάτων είναι προσανατολισμένος στο μέγιστο μέγεθος απωλειών που ένα μεμονωμένο σύστημα έχει παράξει στο παρελθόν, χρειάζεται τη δυνατότητα να διαιρέσει βέλτιστα τις αξίες της θέσης του. Μόνο τότε θα μπορούν οι διάφορες συχνότητες εκτέλεσης συναλλαγών να αποκτήσουν έναν κοινό παρονομαστή. Εδώ μπορεί κάποιος να κάνει μεγάλα λάθη, επειδή, σε τελευταία ανάλυση, θα πρέπει να δημιουργήσει απολύτως διαφορετικές στρατηγικές. Επομένως, πρέπει να διατηρείτε την ισορροπία όσον αφορά το μέγιστο μέγεθος απωλειών. Αυτή η διαδικασία δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά μόνο την κατανομή του ίδιου απόλυτου κεφαλαίου κινδύνου σε όλα τα συστήματα στο χαρτοφυλάκιο. Το προαναφερθέν σύστημα εκτέλεσης συναλλαγών βάσει ειδήσεων έχει ένα μέγιστο μέγεθος απωλειών ίσο με μείον 500 δολάρια ΗΠΑ σε ένα συναλλασσόμενο μέγεθος θέσης ενός mini-lot (το lot είναι μια τυποποιημένη μονάδα μεγέθους στις συναλλαγές συναλλάγματος, με ένα lot να ισούται με 100.000 μονάδες του νομίσματος βάσης) κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων ετών στο συμβόλαιο του EUR / USD. Εάν ξεπεραστεί το μέγιστο μέγεθος απωλειών από το παρελθόν, το σύστημα εκτέλεσης συναλλαγών βάσει ειδήσεων βγαίνει από το ενεργό χαρτοφυλάκιο. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ένα πολλαπλάσιο του μέγιστου μεγέθους απωλειών για να δώσει στο σύστημα εκτέλεσης συναλλαγών περισσότερη παρέκκλιση. Εάν θέλουμε τώρα να επενδύσουμε 2500 δολάρια ΗΠΑ σε αυτήν την στρατηγική, θα πρέπει να αυξήσουμε τα αντίστοιχα μεγέθη θέσεων πέντε φορές. Εάν ρισκάρουμε μόνο 250 δολάρια ΗΠΑ, θα πρέπει να μειώσουμε τις θέσεις στο μισό και θα φτάναμε σχεδόν στο τέρμα της συρρίκνωσης, δηλαδή, πέντε συμβόλαια micro-lot. Η σχεδόν απεριόριστη διεύρυνση και συρρίκνωση των μεγεθών των θέσεων είναι δυστυχώς δυνατή μόνο σε ορισμένες ομάδες κεφαλαιακών αγαθών. Εάν θέλετε να διαμορφώσετε ένα καλά διαφοροποιημένο χαρτοφυλάκιο συστημάτων, ο λογαριασμός θα πρέπει ήδη να είναι πενταψήφιος. Διαφορετικά, δεν μπορεί κάποιος να πετύχει μια αρκετά καλή διαφοροποίηση στις διαφορετικές ομάδες κεφαλαιακών αγαθών και συγχρόνως μια ισορροπία μεταξύ των μεμονωμένων συστημάτων.
Συμπέρασμα
Όπως δηλώνει ο όρος δυναμική διαφοροποίηση, οι συναλλαγές συστημάτων είναι μια διαδικασία που απαιτεί διαρκή εισαγωγή από τον επενδυτή. Η δομή που περιγράφεται σε αυτό το άρθρο πρέπει να συμπληρωθεί από τον επενδυτή με καλές και σταθερές προσεγγίσεις. Αυτό χρειάζεται χρόνο και, πιθανώς, πολλή εμπειρία. Αλλά εάν μπορέσετε να διαμορφώσετε ένα καλά διαφοροποιημένο χαρτοφυλάκιο συστημάτων εκτέλεσης συναλλαγών, μπορεί να εξασφαλίσετε ένα τακτικό εισόδημα. Μπορεί να είναι δύσκολο να βρεθούν καλά στησίματα στις συναλλαγές μέσης συχνότητας, επειδή αυτές συχνά είναι και οι πιο προσοδοφόρες των χαρτοφυλακίων συστημάτων και σπάνια παρουσιάζονται στο κοινό. Αυτό θα μπορούσε να είναι το κλειδί για τις επιτυχείς συναλλαγές συστημάτων.
Πηγή:
Αρχικό άρθρο