Μήπως πρέπει να σταματήσουμε να αποκαλούμε τον σκύλο τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου και να τον αποκαλούμε τον καλύτερο θεραπευτή του ανθρώπου;
Ενώ τα σκυλιά χρησιμοποιούνται ήδη σε νοσοκομεία και σχολεία για την ανακούφιση από το στρες, νέα έρευνα δείχνει τι συμβαίνει στον εγκέφαλο όταν ο άνθρωπος αλληλεπιδρά με έναν σκύλο.
Μια ομάδα από το Πανεπιστήμιο Konkuk της Νότιας Κορέας διερεύνησε τις επιδράσεις των ανθρώπων που εμπλέκονται σε διάφορες δραστηριότητες με έναν σκύλο, χρησιμοποιώντας ένα ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (EEG), μια εξέταση που χρησιμοποιείται για τη μέτρηση της ηλεκτρικής δραστηριότητας στον εγκέφαλο με τη χρήση ηλεκτροδίων, σε 30 ενήλικες.
Οι ερευνητές έβαλαν τους συμμετέχοντες να αλληλεπιδράσουν με ένα 4χρονο κανίς "πλήρως εκπαιδευμένο στη βασική υπακοή, τους τρόπους συμπεριφοράς, την επιθετικότητα και την κοινωνικότητα", κατά τη διάρκεια περιορισμένων συνεδριών, ώστε να μην το καταπονήσουν.
Οι συναισθηματικές αντιδράσεις των ανθρώπων αξιολογήθηκαν επίσης με τη χρήση διαφορετικών ερωτηματολογίων και τεστ αυτοαναφοράς, ανάλογα με τις δραστηριότητες με το σκύλο.
Υπήρχαν συνολικά οκτώ δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων του παιχνιδιού, της παροχής λιχουδιών, του μασάζ ή της λήψης φωτογραφιών μαζί της.
Δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στο περιοδικό PLOS ONE.
Κατά τη διάρκεια όλων των δραστηριοτήτων με τον σκύλο, οι συμμετέχοντες ανέφεραν ότι αισθάνονταν λιγότερο κουρασμένοι και καταθλιπτικοί.
Το τάισμα, το μασάζ και το αγκάλιασμα του σκύλου οδήγησαν σε βελτίωση της διάθεσης, ενώ αναφέρθηκαν χαμηλότερα επίπεδα στρες.
Περισσότερη συγκέντρωση χωρίς να προσθέτει άγχος
Η διάθεση των συμμετεχόντων δεν ήταν το μόνο πράγμα που επηρεάστηκε από τις δραστηριότητες.
Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα έδειξε αύξηση των βήτα κυμάτων κατά τη διάρκεια του μασάζ, της περιποίησης και του παιχνιδιού με τον σκύλο. Τα κύματα βήτα συνδέονται με την προσοχή και τη συγκέντρωση.
Η ένταση των β-κυμάτων αυξανόταν με την ένταση της επαφής με το ζώο.
Το επόμενο βήμα για την έρευνα θα είναι να επιβεβαιωθούν αυτά τα αποτελέσματα με μεγαλύτερο αριθμό συμμετεχόντων.
Μια πιθανή μεροληψία είναι ότι οι συμμετέχοντες συμφώνησαν να συμμετάσχουν στην έρευνα λόγω της εκτίμησής τους για τους σκύλους.
Παρόλα αυτά, οι συγγραφείς δήλωσαν ότι η μελέτη "παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για τη διαλεύκανση των θεραπευτικών αποτελεσμάτων και των υποκείμενων μηχανισμών των παρεμβάσεων με τη βοήθεια ζώων".
Χάρη στις θεραπευτικές τους επιδράσεις στους ανθρώπους, οι σκύλοι χρησιμοποιούνται ήδη ευρέως κλινικά, είτε πρόκειται για συναισθηματική υποστήριξη στα νοσοκομεία είτε για τη βοήθεια ασθενών με αναπηρία.
Η επίδραση αυτή αξιολογείται συνήθως με τη μέτρηση των ορμονικών επιπέδων πριν και μετά την αλληλεπίδραση.
Προηγούμενες μελέτες έδειξαν ότι η ορμόνη ωκυτοκίνη, η οποία παίζει ρόλο στον κοινωνικό δεσμό και τη στοργή, αυξάνεται όταν οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν με σκύλους, ενώ τα επίπεδα κορτιζόλης, τα οποία συνδέονται με το στρες, μειώνονται.
Οι σκύλοι θεραπείας μειώνουν επίσης τα επίπεδα πόνου των ασθενών κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στο νοσοκομείο και μειώνουν την αρτηριακή τους πίεση, σύμφωνα με το νοσοκομείο Johns Hopkins στις ΗΠΑ.