Οδηγίες προς… ναυτιλομένους δίνει ο άνθρωπος που ενορχήστρωσε την αναδιάρθρωση του χρέους της Ουρουγουάης, τη στιγμή που και οι αναλυτές τονίζουν ότι το rollover δεν πρόκειται να πετύχει για την Ελλάδα και δείχνουν προς τον δρόμο της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους…
H Ελλάδα πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα της Ουρουγουάης σε ότι αφορά το deal του χρέους της με τους πιστωτές της, για να αντιμετωπίσει την κρίση χρέους και θα πρέπει να σκεφτεί την έκδοση Brady bonds, όπως συμβουλεύει ο κ. Carlos Steneri, ο πρωήν γενικός διευθυντής του αντίστοιχου ΟΔΔΗΧ της Ουρουγουάης, και ενορχηστρωτής ουσιαστικά της αναδιάρθρωσης του χρέους της χώρας το 2002.
Οπως επισημαίνει, σίγουρα υπάρχουν διαφορές μεταξύ των δύο χώρων, αφού η Ελλάδα αντιμετωπίζει πρόβλημα φερεγγυότητας ενώ η Ουρουγουάη είχε πρόβλημα ρευστότητας, όμως το μάθημα που μπορεί να πάρει η Ελληνικη πλευρά από την χώρα του, είναι σημαντικό.
Το Brady deal είχε σκοπό να λύσει δύο προβλήματα: Πρώτον τη φερεγγυότητα του κράτους και δεύτερον να προστατεύσει τις τράπεζες οι οποίες είχαν έκθεση στο χρέος της Λ. Αμερικής. Αυτή ακριβώς η ιδέα είναι που πρέπει να υιοτετηθεί σήμερα και στην περίπτωση της Ελλάδας.
Οπως σημειώνει, η αναδιάρθρωση του χρέους της Ουρουγουάης ήταν μία από της πιο επιτυχημένες στην περιοχή της Λ. Αμερικής, αντίθετα με αυτή της Αργεντινής, η οποία επέβαλε haircuts στους ομολογιούχους σε μία μονομερή συμωνία. Η Ουρουγουάη κατάφερε να επιστρέψει στις αγορές κεφαλαίου πέντες μόλις μήνες μετά την αναδιάρθρωση, τη στιγμή που η Αργεντινή μία δεκαετία μετά παραμένει ακόμη εκτός των αγορών.
Ο κ. Steneri συμβουλεύει την Ελλάδα να μπει σε ανοιχτό διάλογο με τους κατόχους ομολόγων και να συμφωνήσει σε ένα haircut και σε ένα πρόγραμμα αποπληρωμής με όλα τα μέρη, όπως ακριβώς έκανε και η Ουρουγουάη πριν εννέα χρόνια. Οπως τονίζει, ο ιδιωτικός τομέας πρέπει να αποδεχτεί το ότι οφείλει να παίξει έναν ρόλο σε αυτό, να συμφωνήσει σε ένα deal συνεργασίας με την Ελλάδα αφού είναι και προς το συμφέρον του ιδιωτικού τομέα να λυθεί το πρόβλημα της χώρας. Το default με το οποίο είναι αντιμέτωπη η Ελλάδα σε περίπτωση που δεν υπάρξει λύση σύντομα, θα ζημιώσει όλους όσους εμπλέκονται επενδυτικά με τη χώρα.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Greylock Capital κ. Hans Humes, για να πετύχει το rollover του χρέους της Ελλάδας θα πρέπει να πείσει το 90% τουλάχιστον των ομολογιούχων να δεχθούν την οποιαδήποτε νέα συμφωνία. Οπως προσθέτει, αν το 90% με το 95% των bondholders δεν συμφωνήσουν τότε δεν πρόκειται να προχωρήσει το deal.
Σύμφωνα με τον κ. Humes, είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί αυτό το υψηλό ποσοστό, τη στιγμή που οι ελληνικές τράπεζες και τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, που ανεμένεται να συφωνήσουν 100% σε όλους τους όρους, δεν αποτελούν ούτε το 50% του συνόλου των ομολογιούχων.
Οπως επισημαίνει, οι πολιτικοί της ΕΕ φαίνεται να επιμένουν να αποφεύγουν τη λέξη «αναδιάρθρωση», όμως, αυτό είναι που θα χρειαστεί για την Ελλάδα, και μάλιστα με ένα haircut της τάξης του 50%.
Οπως τονίζουν οι αναλυτές, το rollover του ελληνικού χρέους είναι μόνο ένα προσωρινό μέτρο, ένας… επίδεσμος για την πληγή της Ελλάδα, και το γερμανικό σχέδιο να πεισθούν ιδιώτες επενδυτές να επεκτείνουν οικειοθελώς τη διάρκεια των ελληνικών ομολόγων, δεν θα αποτρέψει το default.
Σύμφωνα με τον κ. Jonathan Loynes, επικεφαλής οικονομολόγος της Capital Economics, η μετακύλιση είναι πολύ δύκσολο να προχωρήσει για την Ελλάδα, αφού το «κλειδί» στην Πρωτοβουλία της Βιέννης, ήταν ότι υπήρχε ένας σχετικά μικρός αριθμός τραπεζών που είχαν επενδύσει στην Ανατολική Ευρώπη και ήταν για το δικό τους - συλλογικό και ατομικό - συμφέρον, να διατηρήσουν αυτήν την στήριξη προς την επριοχή
Σύμφωνα με τον αναλυτή, είναι εξαιρετικά δύσκολο να πεισθούν τόσοι πολλοί επενδυτές ομολόγων σε τόσα πολλά διαφορετικά ιδρύματα, να κρατήσουν τα ελληνικά ομόλογα. Είναι εντελώς διαφορετική περίπτωση με αυτήν που είδαμε στη συμφωνία της Βιέννης.
Οπως προσθέτει, το ερώτημα που τίθεται λοιπόν, είναι τί είδους κίνητρα θα πρέπει να δοθούν σε όλους αυτούς. Γίνεται λόγος για κάποιο είδος εγγύησης ή καθεστώτος προνομιούχου πιστωτή, αλλά το να πεισθούν ουσιαστικά όλοι αυτοί οι επενδυτές να συνεχίσουν να επενδύουν στην Ελλάδα, με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή, θα λυθεί το πρόβλημα του ελληνικού χρέους, είναι εξαιρετικά δύσκολο.
Σύμφωνα με τον κ. Loynes, ότι και να αποφασιστεί το επόμενο διάστημα, το σίγουρο είναι πως οι αγορές πιστεύουν ότι η σκληρή αναδιάρθρωση, ακόμη και μακροπρόθεσμα, είναι αναπόφευκτη. Οπως σημειώνει, ακόμα και αν προκύψει κάποιου είδους ήπια αναδιάρθρωση μεσοπρόθεσμα, με την ύπαρξη κάποιας συλλογικής συμφωνίας μεταξύ των επενδυτών ομολόγων ότι θα μετακυλήσουν το ελληνικό χρέος ή θα αγοράσουν νέα ομόλογα, όλοι στο τέλος θα καταλάβουν ότι και αυτό το bailout, είναι μια προσωρινή λύση.
Το rollover δεν οδηγεί στην ανάπτυξη, στην βιώσιμη βελτίωση των δημόσιων οικονομικών της Ελλάδας και ούτε αποκαθιστά την χαμένη της ανταγωνιστικότητα.
Σύμφωνα με τον ίδιο, αργά ή γρήγορα θα υπάρξει κάποιο είδος πιο «σοβαρής» αναδιάρθρωσης του χρέους, αλλά ακόμη και αυτό δεν θα λύσει τα θεμελιώδη οικονομικά προβλήματα της χώρας κι έτσι κάποια στιγμή η Ελλάδα και ίσως και μία ή περισσότερες άλλες οικονομίες, τελικά θα αποφασίσουν να εγκαταλείψουν το ευρώ.
Oπως σημειώνει με… νόημα, πριν από έναν περίπου χρόνο όλοι νομίζαμε πως οι διασώσεις κρατών ήταν παράνομες και «αδιανόητες», και όμως έγιναν…
Ελευθερία Κούρταλη
Ekourt@kerdos.gr
?
?
?
H Ελλάδα πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα της Ουρουγουάης σε ότι αφορά το deal του χρέους της με τους πιστωτές της, για να αντιμετωπίσει την κρίση χρέους και θα πρέπει να σκεφτεί την έκδοση Brady bonds, όπως συμβουλεύει ο κ. Carlos Steneri, ο πρωήν γενικός διευθυντής του αντίστοιχου ΟΔΔΗΧ της Ουρουγουάης, και ενορχηστρωτής ουσιαστικά της αναδιάρθρωσης του χρέους της χώρας το 2002.
Οπως επισημαίνει, σίγουρα υπάρχουν διαφορές μεταξύ των δύο χώρων, αφού η Ελλάδα αντιμετωπίζει πρόβλημα φερεγγυότητας ενώ η Ουρουγουάη είχε πρόβλημα ρευστότητας, όμως το μάθημα που μπορεί να πάρει η Ελληνικη πλευρά από την χώρα του, είναι σημαντικό.
Το Brady deal είχε σκοπό να λύσει δύο προβλήματα: Πρώτον τη φερεγγυότητα του κράτους και δεύτερον να προστατεύσει τις τράπεζες οι οποίες είχαν έκθεση στο χρέος της Λ. Αμερικής. Αυτή ακριβώς η ιδέα είναι που πρέπει να υιοτετηθεί σήμερα και στην περίπτωση της Ελλάδας.
Οπως σημειώνει, η αναδιάρθρωση του χρέους της Ουρουγουάης ήταν μία από της πιο επιτυχημένες στην περιοχή της Λ. Αμερικής, αντίθετα με αυτή της Αργεντινής, η οποία επέβαλε haircuts στους ομολογιούχους σε μία μονομερή συμωνία. Η Ουρουγουάη κατάφερε να επιστρέψει στις αγορές κεφαλαίου πέντες μόλις μήνες μετά την αναδιάρθρωση, τη στιγμή που η Αργεντινή μία δεκαετία μετά παραμένει ακόμη εκτός των αγορών.
Ο κ. Steneri συμβουλεύει την Ελλάδα να μπει σε ανοιχτό διάλογο με τους κατόχους ομολόγων και να συμφωνήσει σε ένα haircut και σε ένα πρόγραμμα αποπληρωμής με όλα τα μέρη, όπως ακριβώς έκανε και η Ουρουγουάη πριν εννέα χρόνια. Οπως τονίζει, ο ιδιωτικός τομέας πρέπει να αποδεχτεί το ότι οφείλει να παίξει έναν ρόλο σε αυτό, να συμφωνήσει σε ένα deal συνεργασίας με την Ελλάδα αφού είναι και προς το συμφέρον του ιδιωτικού τομέα να λυθεί το πρόβλημα της χώρας. Το default με το οποίο είναι αντιμέτωπη η Ελλάδα σε περίπτωση που δεν υπάρξει λύση σύντομα, θα ζημιώσει όλους όσους εμπλέκονται επενδυτικά με τη χώρα.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Greylock Capital κ. Hans Humes, για να πετύχει το rollover του χρέους της Ελλάδας θα πρέπει να πείσει το 90% τουλάχιστον των ομολογιούχων να δεχθούν την οποιαδήποτε νέα συμφωνία. Οπως προσθέτει, αν το 90% με το 95% των bondholders δεν συμφωνήσουν τότε δεν πρόκειται να προχωρήσει το deal.
Σύμφωνα με τον κ. Humes, είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί αυτό το υψηλό ποσοστό, τη στιγμή που οι ελληνικές τράπεζες και τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, που ανεμένεται να συφωνήσουν 100% σε όλους τους όρους, δεν αποτελούν ούτε το 50% του συνόλου των ομολογιούχων.
Οπως επισημαίνει, οι πολιτικοί της ΕΕ φαίνεται να επιμένουν να αποφεύγουν τη λέξη «αναδιάρθρωση», όμως, αυτό είναι που θα χρειαστεί για την Ελλάδα, και μάλιστα με ένα haircut της τάξης του 50%.
Οπως τονίζουν οι αναλυτές, το rollover του ελληνικού χρέους είναι μόνο ένα προσωρινό μέτρο, ένας… επίδεσμος για την πληγή της Ελλάδα, και το γερμανικό σχέδιο να πεισθούν ιδιώτες επενδυτές να επεκτείνουν οικειοθελώς τη διάρκεια των ελληνικών ομολόγων, δεν θα αποτρέψει το default.
Σύμφωνα με τον κ. Jonathan Loynes, επικεφαλής οικονομολόγος της Capital Economics, η μετακύλιση είναι πολύ δύκσολο να προχωρήσει για την Ελλάδα, αφού το «κλειδί» στην Πρωτοβουλία της Βιέννης, ήταν ότι υπήρχε ένας σχετικά μικρός αριθμός τραπεζών που είχαν επενδύσει στην Ανατολική Ευρώπη και ήταν για το δικό τους - συλλογικό και ατομικό - συμφέρον, να διατηρήσουν αυτήν την στήριξη προς την επριοχή
Σύμφωνα με τον αναλυτή, είναι εξαιρετικά δύσκολο να πεισθούν τόσοι πολλοί επενδυτές ομολόγων σε τόσα πολλά διαφορετικά ιδρύματα, να κρατήσουν τα ελληνικά ομόλογα. Είναι εντελώς διαφορετική περίπτωση με αυτήν που είδαμε στη συμφωνία της Βιέννης.
Οπως προσθέτει, το ερώτημα που τίθεται λοιπόν, είναι τί είδους κίνητρα θα πρέπει να δοθούν σε όλους αυτούς. Γίνεται λόγος για κάποιο είδος εγγύησης ή καθεστώτος προνομιούχου πιστωτή, αλλά το να πεισθούν ουσιαστικά όλοι αυτοί οι επενδυτές να συνεχίσουν να επενδύουν στην Ελλάδα, με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή, θα λυθεί το πρόβλημα του ελληνικού χρέους, είναι εξαιρετικά δύσκολο.
Σύμφωνα με τον κ. Loynes, ότι και να αποφασιστεί το επόμενο διάστημα, το σίγουρο είναι πως οι αγορές πιστεύουν ότι η σκληρή αναδιάρθρωση, ακόμη και μακροπρόθεσμα, είναι αναπόφευκτη. Οπως σημειώνει, ακόμα και αν προκύψει κάποιου είδους ήπια αναδιάρθρωση μεσοπρόθεσμα, με την ύπαρξη κάποιας συλλογικής συμφωνίας μεταξύ των επενδυτών ομολόγων ότι θα μετακυλήσουν το ελληνικό χρέος ή θα αγοράσουν νέα ομόλογα, όλοι στο τέλος θα καταλάβουν ότι και αυτό το bailout, είναι μια προσωρινή λύση.
Το rollover δεν οδηγεί στην ανάπτυξη, στην βιώσιμη βελτίωση των δημόσιων οικονομικών της Ελλάδας και ούτε αποκαθιστά την χαμένη της ανταγωνιστικότητα.
Σύμφωνα με τον ίδιο, αργά ή γρήγορα θα υπάρξει κάποιο είδος πιο «σοβαρής» αναδιάρθρωσης του χρέους, αλλά ακόμη και αυτό δεν θα λύσει τα θεμελιώδη οικονομικά προβλήματα της χώρας κι έτσι κάποια στιγμή η Ελλάδα και ίσως και μία ή περισσότερες άλλες οικονομίες, τελικά θα αποφασίσουν να εγκαταλείψουν το ευρώ.
Oπως σημειώνει με… νόημα, πριν από έναν περίπου χρόνο όλοι νομίζαμε πως οι διασώσεις κρατών ήταν παράνομες και «αδιανόητες», και όμως έγιναν…
Ελευθερία Κούρταλη
Ekourt@kerdos.gr
?
?
?