Συνολικά 11 περιπτώσεις «συνδρόμου λυκάνθρωπου» έχουν εντοπιστεί σε μωρά σε όλη την Ευρώπη λόγω έκθεσης σε φάρμακο ενάντια στην απώλεια μαλλιών που χρησιμοποιούσαν οι γονείς τους, σύμφωνα με νέα έκθεση.
Η υπερτρίχωση, που συνήθως αναφέρεται ως «σύνδρομο λυκάνθρωπου», είναι μια σπάνια πάθηση που χαρακτηρίζεται από την ανώμαλη ανάπτυξη υπερβολικής τριχοφυΐας σε περιοχές εκτός του τριχωτού της κεφαλής. Αυτή η τριχοφυΐα, σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ (NIH), μπορεί να καλύπτει ολόκληρο το πρόσωπο και το σώμα ή να εμφανίζεται σε μικρότερα, τοπικά σημεία.
Η έκθεση, η οποία διεξήχθη από το Κέντρο Φαρμακοεπαγρύπνησης της Ναβάρα (CFN) στην Ισπανία, διαπίστωσε ότι ένας αριθμός μωρών που προσβλήθηκαν από αυτό το σύνδρομο είχε γονέα που χρησιμοποιούσε θεραπεία που περιείχε μινοξιδίλη για τη θεραπεία της φαλάκρας.
Η μινοξιδίλη είναι ένα φάρμακο που έχει σχεδιαστεί για την προώθηση της ανάπτυξης των μαλλιών και την επιβράδυνση της τριχόπτωσης σε άτομα που αντιμετωπίζουν φαλάκρα. Μπορεί να χορηγηθεί είτε από το στόμα είτε ως τοπικό διάλυμα που εφαρμόζεται απευθείας στο τριχωτό της κεφαλής.
Το πρώτο περιστατικό ήρθε φορά στο φως όταν το CFN διερεύνησε την κατάσταση ενός μωρού που είχε αναπτύξει προοδευτικά υπερβολική τριχοφυΐα στην πλάτη, τα πόδια και τους μηρούς κατά τη διάρκεια δύο μηνών.
Σύμφωνα με την έκθεση, ο πατέρας του μωρού, ο οποίος είχε πάρει άδεια από την εργασία του για ένα μήνα προκειμένου να φροντίζει τον γιο του, χρησιμοποιούσε τοπικά ένα διάλυμα μινοξιδίλης 5% για να αντιμετωπίσει την φαλάκρα του.
Παρόλα αυτά, η έκθεση πρόσθεσε ότι μετά τη διακοπή της επαφής με το φάρμακο, τα συμπτώματα στο πάσχον μωρό υποχώρησαν εντελώς.
Το δέρμα των μωρών είναι πιο ευαίσθητο από των ενηλίκων
Στη συνέχεια, το CFN πραγματοποίησε ανασκόπηση παρόμοιων περιπτώσεων χρησιμοποιώντας δεδομένα από το ισπανικό σύστημα φαρμακοεπαγρύπνησης και τις βάσεις δεδομένων EudraVigilance του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (EMA).Η ανάλυσή τους αποκάλυψε πρόσθετα περιστατικά με παρόμοια χαρακτηριστικά που αφορούσαν μωρά στην Ευρώπη που είχαν «σύνδρομο λυκάνθρωπου» και των οποίων οι φροντιστές χρησιμοποιούσαν τοπική μινοξιδίλη για τη θεραπεία της φαλάκρας.
Το CFN πρότεινε δύο πιθανούς τρόπους με τους οποίους η μινοξιδίλη θα μπορούσε να έχει μεταφερθεί από τους φροντιστές στα βρέφη, είτε από το στόμα είτε μέσω άμεσης δερματικής επαφής.
Δεδομένου ότι τα μωρά έχουν λεπτότερο και πιο ευαίσθητο δέρμα σε σύγκριση με τους ενήλικες, είναι ευκολότερο για τα τοπικά φάρμακα να απορροφηθούν στον οργανισμό τους.
Μετά από αυτά τα ευρήματα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Φαρμακοεπαγρύπνησης Αξιολόγησης Κινδύνου (PRAC) αποφάσισε να επικαιροποιήσει τις πληροφορίες προϊόντος για τα φάρμακα που περιέχουν μινοξιδίλη.
Τα αναθεωρημένα φυλλάδια περιλαμβάνουν πλέον προειδοποιήσεις σχετικά με τον πιθανό κίνδυνο υπερβολικής ανάπτυξης τριχών στο σώμα των βρεφών μετά από επαφή με περιοχές όπου έχει εφαρμοστεί μινοξιδίλη.